Archief
Lente 2023 / andromeda
In de verte meent ze een kleine bult in het water te zien. Maar een tel later is hij verdwenen. Ze voelt haar hart kloppen in haar keel. De bult verschijnt weer, groter, dichterbij. De situatie ziet er hopeloos uit. Naakt, met handen en voeten gebonden aan een rots kan ze geen kant op. Ze begint wanhopig te schreeuwen. Maar ze weet dat niemand haar te hulp zal schieten. De schaduw beweegt onder het wateroppervlak, sneller en sneller. Andromeda ziet de zwarte vlek op haar afkomen. Het zeemonster springt uit het water. Maar dan een flits, de zon die weerspiegelt op het lemmet van een zwaard. Met een elegante zwaai hakt Perseus de kop van het beest af. Hij komt overeind, gooit zijn blonde haren naar achteren en stort zich met zijn blauwe ogen in de blik van de schoonheid.
Andromeda: leven, liefde, dood, mythe. Het sterrenbeeld. Ruimte, uiteraard.
Inhoud
Hegemonie van de rechte lijn
Hadrien Spinette
Generatiewissel in Strépy-Bracquegnies
Niels De Vos
De ‘ongeverigheid’ van de wereld
Lieven De Cauter
Het gewicht van kleine dingen
Arseny Pogorilyak
Gilgamesj, een moderne mythe
Bruno Mostrey
Drie portretten van Perseus
Giulia Lazzara
Herfst 2022 / headshot
Ik wacht hem al een tijdje op. De hufter maakt vanuit een onverwachte hoek zijn intrede op het plein. Het maakt geen verschil uit. Hij ziet me niet, maar hij weet dat ik er ben. Ik ben er altijd. Er is geen uitweg: hier zal het eindigen. Aan de overzijde staat een zuilengalerij. De sukkel verstopt zich achter de voet van een zuil, hij waant zich onzichtbaar. Ik neem mijn tijd. Ik breng mijn oog dichterbij, adem diep in. Ten slotte haal ik de trekker over. ‘Headshot. +200 punten.’
De geschiedenis is wreed tegen de mens. Hij probeert eraan te weerstaan, eraan te ontsnappen. Ook al weet hij dat hij, net als de teksten in Headshot, enkel kan verliezen.
Inhoud
Ze mogen allemaal mijn kloten kussen
Niels De Vos
De meester van de dood
Ester Van Ackere
Over Heilige monsters en mindere goden
Lieven De Cauter
De fotoautomaat van Prometheus
Frédéric Personat
Een korte geschiedenis van een uitgeputte man
Hadrien Spinette
Lente 2022 / carnaval
Op het carnaval davert de grond onder de stampende klompen. Zo ontwaakt de koude winteraarde, wordt ze weer vruchtbaar en zal ze weldra het dorp weer voeden. In de roes van exaltatie en algehele dronkenschap vallen de maskers – omdat iedereen besluit een echt masker te dragen. Het carnaval breekt aan als een eendaagse uitlaatklep, het rukt de mens los van zijn werkelijkheid om hem er de volgende dag beter naar terug te leiden.
Het derde nummer van Equinox, Carnaval, vraagt zich af wat carnaval nog kan betekenen voor het moderne subject. Hoe verhouden wij ons tot het masker, de subversie, de gemeenschap en het groteske?
Inhoud
De (on)gemaskerden
Ester Van Ackere
Metafysisch bederf
Hadrien Spinette
Over het ‘gemene’
Lieven De Cauter & Jan Vromman
Trigonometrie van de eeuwigheid
Niels De Vos
Herfst 2021 / con carne
‘Habeas corpus’. Dat gij een lichaam hebbe. Wil de kunst niet dat je op zijn minst over een lichaam beschikt? Draagt ze in zich al niet de afwijzing van die postmoderne illusie: dat het lichaam buiten de kunst, buiten het esthetische genot staat?
Con carne, het tweede nummer van Equinox, laat zich lezen als een onderzoek naar de substantie van het lichaam, en wel op dat specifieke moment waarop schepping en ervaring plaatsvinden, dat wil zeggen: wanneer de onvermijdelijke uitgestrektheid van de materie het kunstwerk ontmoet om op sommige plaatsen naar binnen te treden en zijn sporen na te laten, en op andere gewelddadig te worden afgestoten.
Inhoud
Het bestaan van de planten
Niels De Vos
Het lichaam van de auteur
Hadrien Spinette
Addendum
E. Solveig S.
Intermezzo
Bodemloze afgronden
Niels De Vos
Casa Belgrano
Hadrien Spinette
Lente 2021 / exethica
De wereld klaart op, droogt op en vervlakt. De slavenhordes marcheren met een verbeten grimas door de woestijn van de ethiek naar de mythische berg van het Goede. En de ongehoorzame kunsten worden opgejaagd en gegeseld tot ze de slaven achterna lopen.
In exethica, het eerste nummer van Equinox, wordt er niet gegeseld. De auteurs benaderen kunst niet als een ethisch, maar als een esthetisch vraagstuk. Daardoor belanden ze middenin de enige ethiek die eigen is aan de kunst: de onverbiddelijke zoektocht naar een zuiver moment, een flard van schoonheid.
Inhoud
Verslagen van de eindtijd
Niels De Vos
Klankweefsels
Hadrien Spinette
Dialogeren met het object
Hugo Paternostre
Woordenboek van het wantrouwen
Niels De Vos
Het sublieme en de trance
Hadrien Spinette
Liefde, geweld
Maya Ház